Gevoelstemperatuur -15? Dat is koud. Ik ga naar zolder en haal de thermokleding weer uit de wintersport-kast en leg het klaar voor de jongens zodat ze warm aangekleed naar het hockeyveld kunnen gaan. Vlak daarna komt het verlossende bericht dat de wedstrijd van de jongste is afgelast. Gelukkig, want 11 van die bibberende jongentjes in het veld is ook niks. Echter, het blijft wel angstig stil rondom de wedstrijd van de oudste en dus rijden we rond 10 uur naar de club. Jawel, we spelen gewoon. Het zonnetje schijnt maar het is snerpend koud door de harde oostenwind.
JASSEN AANHOUDEN
Tijdens de bespreking gaat het maar over 1 ding. Kleed je warm aan!! Doe je thermokleding aan, trainingspak aanhouden en doe je jas aan bij het inspelen. Ik zie de jongens, 13 en 14 jaar, een beetje met een scheef oog naar ons coaches kijken. We sturen ze het veld op en wij volgen iets later. Als ik op het veld kom zie ik meerdere jongens in korte broek en met korte mouwen inspelen. Ik zie witte koppies, verkleumde lichamen en waterige oogjes. “Doe een jas aan” roep ik nog, maar nee. Dat is niet “cool” (nou, dat is het nu wel…). Het brein van 13-jarigen werkt dus toch heel anders.
BLOTE BENEN EN ARMEN
Ook mijn eigen zoon zie ik verkleumd door de kou op het veld staan. Ik loop naar hem toe en zie dat hij zelfs zijn thermokleding niet eens aan heeft onder het tenue. Als ik er wat van zeg, krijg ik een blik toegeworpen die alleen een puber kan doen richting zijn vader. Laat maar dan. Tijdens de wedstrijd raakt hij geen bal, staat alleen maar stil en krijgt het kouder en kouder. Langs de lijn is het ook berekoud en ondanks alle kleding en jassen staan wij als coaches en ouders ook te verkleumen. Inmiddels verzamelen de ouders die zijn komen kijken zich in de dug-out, want die biedt nog enige beschutting tegen de wind. Ik hoor meerdere ouders klagen over het gedrag van hun kinderen, want er zijn meerdere van die eigenwijze jongens met blote benen en armen.
In de rust geef ik het merendeel van de jongens mee dat ze moeten bewegen (het feit dat ze extra kleding moeten aan doen laat ik maar zitten, want dat doen ze toch niet). Rennen, moet je, anders krijg je het nooit warm. Het is tegen dovenmans oren, want ik zie er een aantal als ijsblokken stil staan op het veld. Ook mijn zoon. We winnen gelukkig met 4-2, dankzij de jongens die wel genoeg kleding aan hebben gedaan en dus heerlijk gespeeld hebben. Eenmaal thuis duikt mijn zoon lang onder de warme douche. ’s Avonds begin ik er toch nog een keer over en geloof het of niet zelf mijn puberzoon geeft schoorvoetend toe dat hij toch wel iets te weinig aanhad. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
MOETEN DE OUDEN MANNEN OOK NOG IN DE KOU?
Op zondag moet hockeyvader zelf aan de bak, maar echt animo is er niet aangezien de Siberische Beer nog steeds in het land is met -13 graden gevoelstemperatuur. 22 van die oude mannen op een bevroren veld is vragen om gevaar, blessures, valpartijen, gevaarlijke ballen en problemen op de maandagochtend om naar je werk te gaan. Gelukkig komt hier ook het verlossende woord dat het is afgelast. We kunnen lekker binnen blijven in de warmte. Echter, hadden we wel gemoeten, dan was ik er heen gegaan als een Michelin-mannetje met zoveel kleren aan dat ik het nooit meer koud had gekregen. Oude mannen zijn net zo eigenwijs als pubers, maar soms net wat slimmer…….
