December en het is tijd voor pakjesavond. Nu zijn de kinderen van Hockeyvader al in een leeftijd dat er niet meer geloofd wordt in de goedheiligman, maar het bekende schoentje zetten kan dus blijkbaar nog wel (zolang er maar cadeautjes komen). Wel zingen hoor. Gelukkig zijn de neefjes van Hockeyvader nog wel in de leeftijd van het Sinterklaasfeest, dus kunnen de pakjes worden ingepakt.
Grote zak met veel cadeautjes
Op naar de neefjes dus. Deze stuiteren al alle kanten op, maar het is nog niet donker genoeg. De hele Hockeyvader-familie is aanwezig. Snel even alle pakjes uit de achterbak van de auto halen zodat de kleintjes het niet zien, alles in een grote jute zak en het strooigoed alvast klaarmaken. Dan is het donker genoeg en sluipt Hockeyvader naar buiten. De grote zak uit de auto en zachtjes naar de voordeur. Ik zet de zak daar neer, pak het strooigoed en klop hard op het raam en gooi het strooigoed de gang in. Daarna een volle sprint naar de achtertuin om nog net op tijd de neefjes te zien die de deur openen en de zak vinden. Een mooi schouwspel wat overal hetzelfde is.
Oeps, er is nog een zak met cadeautjes
Echter, als alle cadeautjes uit de zak komen zie ik oma zenuwachtig kijken. ‘Ik mis wat’, zegt ze. ‘Die grote plastic tas die achterin onze auto lag.’Oeps, vergeten. Die ligt daar nog steeds. Snel ren ik weer via de achterdeur naar de auto, pak de zak, zet die weer voor de deur en klop weer hard aan en gooi uiteraard ook nog wat extra strooigoed in de gang. Vervolgens via dezelfde weg weer naar binnen en kan nog net zien dat de neefjes voor de tweede keer bij de voordeur staan. ‘Nog een zak met cadeautjes’, roepen ze volledig verbaasd.
Brandweerauto’s en een kerstpakket
De berg met cadeautjes wordt groter en groter. De pakjes worden in razend tempo uitgepakt, zoals het hoort. Na een half uurtje is iedereen bij, ook de grote jongens van Hockeyvader hebben mooie cadeaus gekregen. Dan ineens zien we zwaailichten. 2 grote brandweerauto’s komen de straat inrijden en beginnen van alles uit te pakken. Toch maar even buiten kijken. Eenmaal buiten zien we rook onder het dak van de overburen vandaan komen. De brandweer rukt uit, via een ladder, om het eventuele vuur te doven. De beide neefjes staan met grote ogen te kijken naar dit spektakel, net zoals de rest van de straat. Gelukkig blijkt het om een kleine schoorsteenbrand te gaan en is het loos alarm. ‘Misschien zitten de cadeautjes verstopt in de schoorsteen’, zegt mijn kleine neefje. Ik knik en zeg dat het best wel eens zou kunnen. ‘Het zijn geen cadeautjes, het is het kerstpakket’, zegt een man achter me. Wat blijkt, ze hebben het volledige kerstpakket al in de open haard gegooid en dat ging net even te hard. Tja, dat krijg je ervan. Het is nu eerst Sinterklaas en dan pas kerst. Dat snapt toch iedereen.
