Daar sta je dan. 10 jaar oud, net kampioen geworden in de “jongens 8E1” en dan is er de 1e selectietraining voor het volgende jaar. 34 zenuwachtige jongentjes moeten het onderling gaan uitvechten wie er naar JD1 gaat en wie er naar JD2 en 3 gaan. Zo zwart wit is het natuurlijk niet, want de jongens worden vanaf het begin het hele jaar gevolgd, maar toch is het spannend.
Mijn jongste zoon zegt thuis dat hij niet zenuwachtig is, maar hij stuitert er lekker op los. jaja. In de auto naar het veld spreek ik hem toe dat hij vooral lekker zijn best moet doen en dan zie je het wel. De kans op JD1 voor hem is minimaal, maar dat vertel ik hem natuurlijk niet. Eenmaal op het veld loopt de spanning op. Nog even naar de WC, bidon vullen (want het is 27 graden) en dan beginnen ze. De trainer van Heren 1 doet de training en de warming up. 38 koppies kijken met volle overgave naar de trainer en doen exact wat hij wil. Ging dat altijd maar zo op mijn trainingen :-).
4 oefeningen moeten ze doen. Iets met techniek, een spel met inzicht, een partijtje en afronden op doel. Leuke oefeningen, waarbij direct het kaft van het koren gescheiden wordt. Je ziet meteen wie er wat van kan en voor wie het nog lastig is. Mijn jongste zoon doet goed mee, maar behoort niet tot de crème de la crème. Maar dat geeft niet. Het leuke is dat je ook onverwachte “talenten” ziet, waarvan je het vooraf niet had verwacht. Kleine mannetjes snellen behendig over het veld en eisen brutaal de bal op van de groteren. Leuk om te zien.
Dan is het klaar en zie je allemaal rode koppen met een blik van volle verwachting naar de zijkant waar de ouders staan lopen. “Je deed het geweldig” hoor je meerdere malen, wat zeer positief is. Ook ik vertel mijn zoontje dat hij het goed gedaan heeft. “Zit ik in JD1?” vraagt hij. Dat weet ik niet vertel ik hem, maar ik geef hem wel mee dat het niet zo veel uit maakt in welk team hij komt. JD2 of 3 is prima, zeker omdat hij voor het eerst op een groot veld gaat. Ook vertel ik hem dat er maar 12 of 13 naar JD1 gaan. Hij kijkt me aan en zegt dat JD2 dan ook goed is, want die en die waren wel beter. Hij kan er zo 7 a 8 opnoemen. Wel mooi dat hij dat ziet, want ik kon (en kan) dat niet hoor. Zo leer ik ook nog wat van hem.
“Volgende week is er weer selectietraining, gewoon weer je best doen dan”. Hij glimt en vindt het al top dat hij het goed gedaan heeft.
