Afgelopen week was het dan eindelijk zover. Weken getraind, nieuwe schoenen gekocht en een mooi nieuw tenue (zwart). Klaar voor het toernooi……..voetbal, het schoolvoetbaltoernooi wel te verstaan. Mijn zoontje deed met zijn klas mee (9 jongentjes), net zoals vorige jaren. Nu zitten er een paar talenten in die klas, maar ook een paar die niet op voetbal zitten, zoals die van mij.
Woensdagmiddag was het zover. Op naar een andere wereld, het voetbalveld. 9 jongentjes die staan te trappelen en zenuwachtig aan hun eerste wedstrijd beginnen. Het gaat op en neer en mijn zoontje rent lekker mee. Hij schopt zo waar af toe tegen de bal. We winnen het eerst potje. Op naar de volgende wedstrijd, maar dat duurt nog even. Kortom, we gaan even naar binnen naar het clubhuis, oh nee, kantine heet dat bij een voetbalclub. Binnen ziet het er totaal anders uit dan bij een hockeyclub (die clubhuizen lijken toch eigenlijk allemaal op elkaar). Je ziet meteen dat je bij voetbal bent. Grenen tafels en stoelen, bekerkasten, sjaaltjes aan de muur, Adidas-jassen en uiteraard de bekende foto’s van de teams met alle gewonnen “cups”. Lekker even opwarmen met koffie.
De tweede en derde wedstrijd winnen we ook en komen in de buurt van de halve finales. Mijn zoontje rent nog steeds lekker mee en tussen de wedstrijden door worden bakken met friet, hamburgers en frikadellen weg gestouwd. Bij een gemiddelde hockeyclub kom je niet verder dan bitterballen, maar hier is het een ware snackbar (waar ook gretig gebruik van gemaakt wordt). Ook de alcohol vloeit al rijkelijk na 16.00 uur. Kleine biertjes en lauwe witte wijn. Ook dit is anders dan bij hockey, waar in principe op jeugddagen geen alcohol geschonken wordt.
Dan is het zover, de finale. We spelen leuk, maar de tegenstander is beter dan wij en dus worden we 2e. Het grappige wel is dat het best fanatiek gaat en ik zie ook na-aapgedrag van TV (rollende spelers die als een stervende zwaan ter aarde storten, handgebaren naar scheidsrechters). Ook de supporters langs de lijn zijn anders dan bij hockey. Schreeuwen, roepen, brullen etc. Toch even wennen. Aan het einde van de dag gaan we naar huis met een beker, de 2e plek. Een leuke middag in een andere wereld voor een keertje, maar ik houd het toch maar bij mijn eigen “liefde”, hockey. Gelukkig is er maar 1 keer per jaar schoolvoetbal.
2 dagen later, op vrijdag is de laatste hockeytraining voor Pasen en de aankomende meivakantie. Als ik aan mijn zoontje en het team vraag wat we die laatste training kunnen doen, weet ik het antwoord al. “Voetballen”!!!!
