We zijn weer begonnen op het veld. Na weken in de zaal vandaag weer buiten in de kou. Komende 2 weken spelen we nog zaalhockey, maar de voorbereiding voor op het veld is al begonnen. Het eerste half jaar hebben we veel getraind op het “kommetje” en “mandekking”. We zijn nu al een paar weken in de zaal bezig dus ik ben benieuwd of ze nog iets weten……het zal wel niet……:-)
De eerste oefening die we doen is een hele leuke meteen. We beginnen met mandekking in een klein partijtje, op een klein veldje. Des te kleiner het veldje des te moeilijker het is. Doel van dit partijtje is niet alleen lekker warm worden, maar ook mandekking trainen (want het dekken van je eigen mannetje laat op de zaterdagen wel te wensen over). Maar ja, dat is een lastige om te oefenen. Een leuke variant is dat je koppetjes maakt. Je maakt 2 teams en in die teams maak je koppeltjes. Als 1 van het koppeltje een doelpunt maakt, bijvoorbeeld nr. 4 (geel) in het voorbeeld hieronder, dan moet nr. 4 van oranje een “strafrondje” lopen om de pylon halverwege het veld. Het lijkt straffen, maar in de praktijk zal je zien dat de kinderen er super enthousiast van worden.
Zo ook bij onze training. We beginnen en ze hebben wel al door dat we een oefening gaan doen die we eerder gedaan hebben. “Oh ja, ik wil met die een koppetje zijn”. Prima, en we hebben zo 2 teams en 5 koppeltjes. In het begin rennen ze als een gek rond en vergeten volledig wie ze moeten dekken. Ze vallen aan en verdedigen met volle overgave, maar hebben niet door wie ze moeten dekken. Het resultaat is dat er veel gerend wordt, door beide partijen. Rode koppen want het partijtje is niet alleen leuk, maar het rennen om het pylonnetje blijkbaar ook.
Ik leg het even stil en leg ze nogmaals uit wie bij wie hoort en in het 2e gedeelte gaat het al beter. Ik zie koppeltjes over het veld gaan en ze houden elkaar angstvallig in de gaten. Het spel wordt er niet beter op, met name aanvallend, maar ze letten we goed op elkaar en het verdedigen gaat al een stuk beter. Al snel hoor je termen van “jij moet rennen” en nog veel leuker “snel, want hij is weg dus hebben we een mannetje meer”. Kijk, nu begint het ergens op te lijken. Als ze dat gaan zien, dan gaat het nog wat worden….. We doen dit ongeveer 10 a 15 minuten. De jongens zitten vol in het spel en ik hoor er 1 roepen “het staat 4-3 en bij oranje heeft die al 3 keer moeten rennen”. Ook dat houden ze dus bij. Sterker nog, wie het meest of minst gerend heeft is belangrijker dan wie er scoort. Het maakt niet uit, want het doel is redelijk bereikt. Ze houden nu hun eigen mannetje in de gaten i.p.v. zomaar lukraak naar de bal te rennen. Bekijk hieronder het filmpje hoe het ging. Hierna heb ik het “kommetje” ook nog getraind. Hoe dat ging lees je de volgende keer.
