Het is bijna einde van het seizoen en dus is het tijd voor toernooien en evenementen, met vaak als hoogtepunt het bekende “familietoernooi”. Een dagje op het hockeyveld met familie en vrienden, waarbij de helft nog nooit een stick heeft vastgehouden. Het zonnetje schijnt, gezellig met elkaar en toch even bezig zijn. Kan het nog mooier?
Maar is dat wel zo? De bedoeling van een familietoernooi is vooral plezier maken en dat de “kleintjes” de bal hebben. Hockeyvader doet al jaren mee met diverse familietoernooien en het liefst leun ik achterin op mijn stick en krijg zo weinig mogelijk ballen. En winnen is al helemaal niet de bedoeling! Liefst de kinderen laten scoren, soms een bal tegenhouden en vooral voorzichtig zijn.
Bal afpakken van kleintjes
En dat laatste is nu juist vaak het probleem bij familietoernooien. Er zijn altijd teams die willen winnen, ouders die net te fanatiek de bal afpakken van kleintjes of tieners die toch zich nog even willen laten gelden. Gevolg is vaak ongelukken, blessures en huilende kinderen. En dat is nu precies niet de bedoeling.
Zo ook bij het laatste familietoernooi waar hockeyvader aan deel genomen heeft. Met enthousiasme vormde het hockeyvader-gezin een team met de familie vanuit het oosten van het land. Hockeyers en niet hockeyers verkleed en al stapten het veld op met vooral het doel plezier maken. Het ging even goed, maar al snel werd de tegenstander iets te fanatiek en wilden winnen. Gevolg was dat zelfs de bal van hun eigen kleintjes werd afgepakt om maar te kunnen winnen. En flinke beuken werden uitgedeeld door vader die eigenlijk niet kunnen hockeyen aan onze spelers. Gezellig dus.
Hamstringblessure, blauwe schenen en een 6e plek
De tweede wedstrijd was wel erg leuk en gezellig, tegen een team met dezelfde instelling. Plezier maken en snappen dat je eigenlijk altijd tijdens zo’n toernooi gelijk moet spelen (maar wel allebei de teams een doelpunt moet maken). Is wel zo leuk. De derde en vierde partij gingen aardig, maar de laatste was weer veel te fanatiek. Eindresultaat van die dag: 3 hamstringblessures, blauwe scheenbenen en een 6e plaats. Een top dag waar we nog prima uitgekomen zijn.
Kortom, familietoernooien bestaan al heeeeeeel lang en zijn altijd leuk, maar let op je fanatisme en zorg dat je niet geblesseerd raakt. Veel plezier mocht je nog een familietoernooi gaan spelen.
