Hockeyvader was afgelopen weekend de wereld in de Achterhoek aan het verkennen (een weekendje weg). Daar gelden op hockeygebied andere regels dan hier in het westen. Waar wij in elk dorp een club hebben, is een uur rijden voor een uitwedstrijd zoals ‘Winterswijk’ of EHV (Enschede)-UIT heel normaal. Clubjes met maar 1 zandveld, soms zelfs zonder clubhuis en niet elke lichting kan een team vormen. Wij zijn hier toch maar verwend in het westen met zo’n hoge hockeydichtheid.
De muur van Zeddam
Maar ga je voor een andere sport, bijvoorbeeld gravelfietsen, die kant op dan zijn de mogelijkheden onbegrensd. Gravelfietsen is fietsen op onverharde (grind)wegen. Dat hebben we hier niet. Ja, je kan het strand op, de duinen in op een MTB en her en der zijn paadjes in het weiland. Maar in de Achterhoek liggen er vele kilometers van die paden. En niet alleen dat, maar wat dacht je van ‘de Muur van Zeddam’, een heuse klim. Of de Eltenberg in Duitsland (want je steekt de grens over). En dan hebben we het nog niet eens gehad over de prachtige dorpjes Stokkum, Beek, Zeddam en ’s-Heerenbergh waar gezellige uitspanningen zijn zoals De Tolkamer of De Snor voor een uitsmijter of “beugel-biertje”.
Noord-Holland is saai
Dan is het hier in Noord-Holland maar saai om te fietsen. De duinen zijn mooi, maar klein en druk. Het strand is ook maar zo rechtdoor en richting Hoorn zijn de polderwegen recht en lang. Nee, dan is de Achterhoek toch echt mooier.
Gelukkig is gravelfietsen een hobby voor ‘erbij’ en is hockeyvader een hockeyer. En dan moet je juist weer hier zijn, met op elke hoek een hockeyclub. En fietst hockeyvader weer een keer hier op de rechte polderwegen dan beelden we in dat we op de gravelpaden in de Achterhoek fietsen, als een god in…..
