Heeft u legitimatie en verzekering pasje bij u? Die vraag wordt direct gesteld bij binnenkomst bij de 1e hulp. Vervolgens moet je wachten in de wachtkamer. Het is zondagmiddag en die zit vol met mensen in sportkleding. IJs op enkels, bebloede gezichten, verdraaide knieën en verband om handen of vingers. En zo zit ik er dus ook, samen met een teamgenootje die zijn schouder uit de kom heeft. Wit weggetrokken wachten we rustig op onze beurt en gelukkig duurt het niet al te lang.
We begonnen al met een gehavend team wegens hamstring, knie en achillespees problemen en waren pas 5 minuten bezig. Eerst een speler van de teamstander naar de kant met een bal op zijn hoofd (viel gelukkig mee) en vervolgens een ongelukkige botsing waarbij mijn teamgenoot raar viel op zijn schouder. En dus naar het ziekenhuis.
Uiteraard eerst de standaard vraag van de dienstdoende verpleger met wat er gebeurd is om vervolgens op te merken; ‘u heeft gehockeyd? Daarna begint hij over zijn eigen team en dat hij vandaag kampioen kan worden maar helaas er niet bij kan zijn omdat hij moet werken. Na foto’s en wat duw- en trekwerk zit de schouder er weer in en na 2 uurtjes kunnen we weer weg.
De volgende komt al met de rolstoel binnen en hoor ik nog zeggen “het was toch echt buitenspel”, voordat hij met veel pijn zijn voetbalschoen probeert uit te doen. Eenmaal terug op de hockeyclub horen wij dat ons team gelijkgespeeld heeft en met 10 man zijn geëindigd wegens nog een liesblessure van een speler. En dus strompelen we met z’n allen op maandag weer naar ons werk. Gelukkig is het komende weken winterstop dus kunnen we allemaal even herstellen.
En dat is nodig ook, want ook hockeyvader zit even in de lappenmand met meniscusproblemen. Hopelijk is alles en iedereen weer hersteld voordat we in maart weer beginnen. Wat is sporten toch gezond……
