Bij sportclubs zingen ze vaak ‘het is stil aan de overkant’…..en dat is tegenwoordig ook echt zo. Het gaat uiteraard niet over de voetbalstadions want die zitten vol, maar als je op een willekeurig sportveld op een zaterdag of zondag loopt is het leeg. Natuurlijk zijn de sporters er, maar het is langs de lijn akelig stil. Hoe kan dat toch?
Als ik voor corona op een zaterdag op de hockeyclub was om te kijken naar mijn zoon stond de lijn vol met ouders en andere toeschouwers. En dat gold niet alleen voor de wedstrijden van mijn zoon, maar voor alle wedstrijden. Het was een komen en gaan van ouders, opa’s en oma’s, vrienden en andere supporters.
Gezelligheid en drukte. En ook op de zondagen was het vol. Echtgenoten, vriendinnen of vrienden en anderen stonden geanimeerd langs de lijn naar een veteranen of dames team te kijken.
Maar dat is niet meer. Tijdens corona mocht je het terrein niet op, wat met name voor ouders van de jongste jeugd spannend en niet leuk was. Nu is alles al een tijdje weer open, maar de toeschouwers zijn weggebleven.
Waar is iedereen? Waar zijn de vaders, moeders, opa’s, oma’s, vrouwen, mannen, etc. om aan te moedigen? Je mag echt weer een sportterrein op, maar het lijkt er wel op alsof we het verleerd zijn. Zelfs bij Heren of Dames 1 staan er maar enkelen, waar voorheen de lijn vol stond.
Ik zou zeggen, kom weer kijken. Niet alleen is het leuk voor de sporters dat er supporters langs de lijn staan, maar het is ook gezellig en je bent lekker buiten. Geniet, kijk en drink daarna lekker een drankje. Dat is nog goed voor de baromzet ook, dus dubbel winst.
Ik zie iedereen weer snel langs de lijn.
