Ik sla de bal zo hard als ik kan, vanaf de eigen 23 meterlijn, maar zie tot mijn schrik dat de bal nauwelijks over de middenlijn komt. Dan kan je ook niet slaan, zou je meteen denken, maar dat valt wel mee aangezien hockeyvader nog van de generatie is dat je WEL leerde slaan. Nu kan de jeugd flatsen, maar slaan ho maar. Wij leerde nog het slaan van een bal. Elke training weer, minimaal 20 minuten stoppen en slaan. Gevolg is wel dat onze generatie de bal nog op de centimeter kan plaatsen als je een bal slaat. Doe dat nu nog maar eens na 🙂
Hoogpolig tapijt met veel zand
Maar waarom haal je de middenlijn dan niet? Een hoogpolig tapijt van een kunstgras, warm weer en heeeeeeel veeeeeel zand. Bij aankomst bij het veld ergens in Amsterdam zagen we direct al hoe het zou gaan afgelopen weekend. Een kunstgras veld wat als een groen hoogpolig tapijt erbij lag. Ik had nog nooit zulke hoge kunstgras gezien. En heel veel zand, zoveel zand dat er weinig groen meer te zien was. Als extra handicap was het ook nog eens warm weer, waardoor een zandveld sowieso al trager wordt. Tja, dan wordt het wel lastig. En dat werd het ook. Zwoegen, ploegen en een bal die nauwelijks rolt.
Meer of minder zand in een veld?
Hoe kan dat toch? Je zou toch zeggen dat anno 2022 de velden er tiptop overal bij liggen. Dat niet alles watervelden zijn is een financiële afweging maar ook zandvelden zouden toch niet zo moeilijk moeten zijn. Probleem ligt eigenlijk vaak bij de “eigenaar” van de velden. Het is namelijk zo dat des te minder zand er in het veld zit, des te lekkerder het speelt. Maar, voor het behoud en levensduur van het veld is het juist andersom. Des meer zand er in een veld zit, des te langer het meegaat en minder het slijt. Kortom, de beheerder wil er zoveel mogelijk zand in, spelers zo min mogelijk.
Duwen, slaan en scheppen
Afgelopen zondag was wel duidelijk waar het belang lag…..en dat was niet bij de spelers want het leek wel een woestijn. En dat is jammer, want er valt dan eigenlijk niet of nauwelijks meer op te spelen. Zo ook bij ons oude mannen in het team van Hockeyvader. We duwden ons gek, sloegen zo hard we konden, schepten verdedigingswerken en van een georganiseerde aanval was nauwelijks enige sprake omdat domweg de bal er niet kwam. Dribbelen lukte niet omdat de bal bleef liggen, een bal over 20 meter was al ver en een hoge bal viel dood in het veld. Gelukkig hebben beide teams er last van, dus uiteindelijk maakte het voor de stand niet uit.
Maandagochtend: extra zand op het veld
Na de wedstrijd eenmaal thuis zat het zand nog overal en kon je kleine zandbergjes maken met wat er uit je schoenen kwam. En dat is vast niet alleen bij mij, maar bij alle spelers die elke zondag op zo’n veld spelen. Dat zal de beheerder van de velden vast niet leuk vinden dat al die spelers dat zand zo maar meenemen. Dus op maandagochtend….. maar wat extra zand er op!
