“Trainer, ik ben er niet vanavond, want ik zit nog in quarantaine”. Deze zin ging afgelopen week veelvuldig rond in de groeps-app van het hockeyteam. De een na de ander valt af, incl. mijzelf. Wat een gedoe zeg, minimaal 7 dagen thuis, oma inschakelen voor boodschappen en de hond maar in de tuin laten. En maar wachten tot je weer naar buiten mag.
Gelukkig stonden we afgelopen week we toch nog met 8 man op de training, maar het is elke keer weer spannend door al die quarantaines. En of we volgende week genoeg hebben om wedstrijden te spelen, dat is nog maar de vraag. Zeker omdat de jeugd keer op keer in quarantaine moet. Ik heb er 1 tussen die al voor de 3e keer thuis zit in 2 maanden tijd.
En niet alleen op het sportveld maar ook hele scholen zijn leeg. De klas van mijn zoon was in zijn geheel thuis en de gehele lichting HAVO 4 van mijn oudste zoon werd naar huis gestuurd. Weer thuis zitten. Hetzelfde is er gaande op het werk, hele kantoren zijn leeg en vanuit huis werken is ook echt alleen vanuit huis.
We zitten met z’n allen thuis
Daar zitten we dan met z’n allen, in ons eigen huis, opgesloten en de pakketdiensten of thuisbezorgd draaien overuren. Ik las dat Postnl het beste resultaat sinds jaren heeft gehad. Je wordt er bijna depressief van, en dan helpt het weer ook al niet mee. Grijs, regen en wind. Waar is de zon?
Het is volgens de deskundigen is het nog even volhouden, want de piek loopt op zijn einde. Denemarken, Engeland en Zweden lopen op ons voor en zijn al weer “open”. De lente staat voor de deur, dus het wordt tijd voor OmiZON i.p.v. Omikron. Eerst straks maar weer even de groepsapp checken hoeveel er nu weer in quarantaine zitten deze week en wie er wel op de training komt. Nog even volhouden dus….
