Daar staan we dan in de regen, op een nat en koud veld. De herfst is weer aangebroken, dus weer kou, regen en wind. Waarom is hockey geen zomersport, ook al had dit afgelopen zomer niks uitgemaakt. Gelukkig sta je als coach in de dug-out. Helaas stond afgelopen zaterdag op het veld de dug-out verkeerd (of het waaide uit de verkeerde hoek), maar beschutting gaf het niet.
12 jongens, klaar voor de wedstrijd, met de lange mouwen al weer aan. Enthousiast begonnen we, met nieuwe zeempjes om de stick voor de grip en houvast, tegen een zware tegenstander. Kijken of we weer beter op elkaar ingespeeld zouden zijn, want de jongens kennen elkaar maar net.
Zwartkijkers heb je altijd
Even een toelichting, wij spelen dit seizoen met een “combi-team” vanuit 2 hockeyclubs. Wij hadden in de JA2 er maar 9 en de naburige club zat met een soortgelijk probleem. Hockeyvader heeft wat om zich heen gevraagd en het resultaat is een team, samengesteld uit 2 clubs. Wat verrassend en leuk om het zo te doen. Gelukkig liggen de clubs dicht bij elkaar, dus kunnen we wisselen qua complex m.b.t. trainingen en wedstrijden. Ook het tenue is gecombineerd, met shirts van de ene en sokken van de andere club. Daarnaast kennen een aantal elkaar al via school enz.
Al met al een top oplossing. Jongens blij omdat ze kunnen spelen in een team, ouders blij en voor de clubs een spannende exercitie omdat dit best kansen voor de toekomst biedt bij teams die te kort hebben. Iedereen blij. Nou, iedereen….sommigen zien het als bedreiging of “inpikken” van elkaars leden. Ach, zwartkijkers heb je altijd en als we het niet gedaan hadden, hadden beide clubs meer opzeggingen gehad.
Chocolademelk
Kortom, daar stonden we dus in de regen op een koud veld. En wederom een goede wedstrijd, met kansen en steeds beter samenspel. De jongens leren elkaar kennen en raken op elkaar ingespeeld. Tuurlijk moeten we nog verder bouwen en trainen, maar het gaat goed. Toch helaas geen punten, want voor de 3e keer op rij spelen we een goede wedstrijd maar staan we met lege handen. Die punten moeten toch een keertje komen.
Toch enigszins met een glimlach stappen we van het veld, want we hebben een doelpunt gemaakt en ook lekker gespeeld. En… we eindigen met chocolademelk. Lekker warm en dan zijn jongens van 16/17 jaar toch ook weer een kleine jongetjes.
