‘En nu even je best doen’, hoor ik mezelf roepen tegen de jongens tijdens een training. Het is slap, futloos en wat lacherig. Zomeravondhockey is het juiste woord en dat in april. Ik snap het wel, want we spelen al sinds de herfstvakantie geen competitie en trainen zonder “doel” is ook minder interessant. Trainen is een voorbereiding op de wedstrijden en als dat weg valt, dan is het minder leuk. Tuurlijk, gelukkig kunnen ze lekker het veld op en we spelen bijna elke week een onderling oefenpotje. Maar ja, Jongens A (16-18 jr.) staat bovenaan de “voedselketen” dus in alle oefenpotjes moet je winnen en is de tegenstand minder.
Oefenpotje tegen de meiden
En weer zie ik een bal hoog over gaan i.p.v. op het doel. ‘Maar hij was wel hard en met de backhand’. Ach, laat ze maar. Ik zie lachende gezichten, een beetje dollen en elkaar opjutten. De volgende bal gaat nog hoger en nog harder. Misschien is het maar goed ook dat ze over het doel gaan, want anders is de keeper een doelwit om op af te vuren. Na een uurtje klooien zit de training er weer op. Op naar zaterdag, een oefenpotje tegen de meiden van A.
Zaterdag, einde middag staan we op het veld. Door miscommunicatie zijn de meiden van A er niet. Snel worden nog wat jongens vanuit de B op getrommeld en kunnen we 8 tegen 8 doen. Ik zie aan mijn eigen zoon dat hij er niks aan vindt. Krijgt hij nog een bal op zijn knie ook na 2 minuten. De rest van de “wedstrijd” loopt hij er maar een beetje bij. Maar hij is niet de enige. Sommige vinden het geweldig, maar er zijn er ook bij die zich niet echt kunnen motiveren. Gelukkig schijnt het zonnetje. Ik snap het wel. Ik kon en kan dit ook niet zo goed. Bloedfanatiek in wedstrijden, maar een onderling potje voor de gezelligheid (zomeravondhockey) is niet mijn ding. Ben ik te fanatiek voor.
De KNHB heeft besloten
En dan komt het bericht vanuit de KNHB dat de competitie dit seizoen niet meer van start gaat. Goh, die hadden we niet zien aankomen, maar wel erg jammer. Al hadden we nog maar een paar potjes kunnen spelen onderling. Dat was leuk geweest voor de jeugd. Nu blijven we hangen in onderlinge potjes. Ik kan me voorstellen dat de animo daar steeds minder voor is. Misschien tijd voor andere sporten of wat anders verrassends. Ik ga me daar eens over buigen.
