Rechtshouden de trap op, handen wassen bij het pompje, daarna via de rechterdeur naar binnen en de pijlen volgen tot de bar. Ik bestel een kopje koffie, betaal en volg de pijlen terug naar buiten, want binnen blijven is geen optie. Eerst die kant op en dan via aan haakse bocht links richting de deur en rechts via de trap naar beneden. Zo gaat het op de hockeyclub.
Buiten staan ook overal strepen, lijnen en pijlen. Hier mag ik wel lopen, die kant niet op en goed kijken naar de stip op de grond waar ik wel en niet mag staan/ zitten. In eerste instantie is het wat onrustig, maar als ik eenmaal op mijn eigen stip sta, sta ik heerlijk in het zonnetje met mijn kopje koffie naar de wedstrijd te kijken en geniet van de middag.
Rechts houden!
Eenmaal thuis hebben we geen zin meer om te koken. Ik ga snel naar het winkelcentrum om wat te halen, ren naar binnen en kijk niet goed om me heen. “Rechts houden” roept ineens iemand en ik kijkt verschrikt op. Ik loop aan de verkeerde kant van de lijn. Help. Ik spring snel naar de goede kant en voel me weer veilig. Eenmaal binnen is het weer een wirwar van pijlen, stippen en strepen. Zigzaggend kom ik bij de kassa en loop met een zucht naar buiten.
Ik heb mijn eigen vierkant
Het is heel belangrijk dat we dit allemaal goed doen, maar het voelt toch soms een beetje of je in een hokje zit. Eenmaal thuis zijn de jongens lekker druk. Gezellig, maar na alle “richtlijnen” wil ik even rust. Ik pak een rol tape en maak een vierkant op de grond. Dit is mijn vierkant en je mag niet over die lijn. Eindelijk rust!
