‘Ga je mee?’ Vier schoolvriendjes staan in tennistenue voor de deur en komen mijn jongste zoontje ophalen. Tennisraket in een speciale rugtas, witte polo en broekje, hoofdbank en een bidon. Klaar voor Wimbledon. Samen fietsen ze naar de tennisbaan voor de tennisles. Mijn zoontje mag een paar keer meetrainen en na de eerste training kwam hij super enthousiast terug. ‘Dit wil ik doen.’
Kleren maken de man
Zo heb ik hem nog nooit gezien op het hockeyveld. Enthousiast, klaar voor training (zonder te zeuren) en met een glimlach naar het sportveld, in dit geval de tennisbaan. Daar moeten we gebruik van maken en direct op inspringen. Na de eerste training met hem naar de sportzaak gegaan en direct een tennisraket en kleding gekocht. Daar kan het dus niet aan liggen.
Ook hier wordt niet geluisterd
Bij de tweede training ben ik uiteraard ook gaan kijken. Een beetje onwennig, want ineens sta je daar als Hockeyvader op het tennis veld. ‘Hé Hockeyvader, ben je de weg kwijt?’ Nee, ik ben echt goed hier……Ik heb zelf vanaf mijn 5e op tennis gezeten (tot mijn 18e), dus ik kan wel een balletje slaan maar daar houdt het toch wel mee op. Nu sta ik ineens langs de kant te kijken naar een tennistraining, een training die ik zelf nooit zou kunnen geven. Op het hockeyveld weet ik het altijd beter (tenminste, dat denk ik), maar hier sta ik in een nieuwe wereld. Ik hoor de tennistrainer termen roepen, voorbeelden geven en dingen voordoen, waar ik nooit op gekomen was. Het enige wat exact hetzelfde is, is de aandacht van de kinderen. Niet. De trainer legt wat uit en net zoals op het hockeyveld heb ik niet echt het idee dat iemand staat te luisteren. Dat blijkt ook zo als de oefening start. Ze hebben geen idee. Grappig.
Ik leen wel zijn tennisraket
Na de training vertelt de trainer dat mijn zoontje in een ander groepje mag, met nog een aantal starters. Iets meer op zijn niveau. En dat klopt, want ondanks dat hij best goed balgevoel heeft, zie ik ballen als kanonskogels de lucht in vliegen. Aan enthousiasme geen gebrek, nu nog wat techniek. Extra leuk is dat ik zelf helemaal weer zin in tennis krijg. Ik denk dat ik binnenkort ook maar weer een balletje gaan slaan. Kijken of ik het nog kan. Moet ik wel op zoek naar een tennisraket…..misschien kan ik die van mijn zoontje lenen.
