‘Ga terug naar het platteland, stelletje boeren.’Dat kregen wij al na 10 minuten te horen afgelopen zondag tijdens de wedstrijd tussen de oude mannen van het hockeyteam van Hockeyvader en een team oude mannen van Amsterdam.
Niet fitte baronnen
Schreef ik vorige week nog over de Amsterdamse Prinsjes in de jeugd, de oude mannen kunnen er ook wat van. Oude prinsen, of liever gezegd wat dikkige, niet fitte baronnen laten zich ook nog lekker gaan in het veld. Hockeyvader mocht naar Amsterdam zondag, een wedstrijd om “des keizers baard”. Wij waren veilig en het Amsterdamse team stond in de middenmoot. Het zonnetje scheen, dus niks stond een lekker potje in de weg. Helaas, dachten onze Amsterdamse vrienden daar anders over en binnen een paar minuten sloeg de vlam al in de pan. ‘Gebeurt wel vaker bij de veteranen’, hoor ik u denken. Dat is waar, maar in dit geval was het redelijk eenzijdig, en niet van onze kant. Wonder boven wonder kwamen we nog op voorsprong ook en toen was het hek helemaal van de dam. Slaan, schoppen, trekken, duwen en vooral veel schelden. Als of er een Olympische titel van af hing. 11 oude Amsterdamse mannen, die ooit wel goed waren, maar nu niet meer gingen helemaal los. Om eerlijk te zeggen waren wij er een beetje beduusd van, misschien wel wat naïef, zoals provincialen wel vaker overkomen als ze in de grote stad komen. Als kleine jongetjes stonden we er bij en keken we er naar. Verbaasd om het “geweld”, omdat wij gewoon lekker wilden spelen.
Alles buiten de ring A10 is een andere wereld
Tijdens de rust hadden we al door dat we de wedstrijd niet zouden gaan winnen, ook al stonden we met 2-1 voor. In de tweede helft deden de Amsterdamse Prinsen (gracht) mannen er nog een schepje fysiek bovenop. Nog harder, nog meer zuigen en nog meer slaan. Gevolg was dat wij het er een beetje bij lieten. Waren wij onder de indruk? Nee, maar er viel ook niks meer te winnen en niemand wilde geblesseerd raken. Sterker nog, het Amsterdamse team was veel beter dan wij en als zij gewoon hadden gespeeld was de uitslag vele malen hoger uit gevallen. Tijdens de wedstrijd kregen we door dat ze zich een half jaar gelden, bij de wedstrijd bij ons thuis, benadeeld hebben gevoeld. Dat is niet zo, maar ja als je een “hoofdstadter” bent, dan is alles buiten de ring A10 natuurlijk een andere wereld, dus wellicht ook andere spelregels? Het grappige is zelfs dat er in dat team 2 oude maatjes zitten, die uit onze regio komen, het platteland dus. Maar blijkbaar waren ze dat even vergeten.
020?
Hoe kan dat toch? Die frustratie, die drang, dat fanatisme? Dikke 40-ers en dan zo als een hooligan op het veld te keer gaan, terwijl je kinderen langs de kant staan. Toch niet echt een lekker voorbeeld. Het is toch niet nodig. In het Amsterdamse bos liggen prachtige clubs, met veel kwaliteiten dus dit gedrag hebben ze niet nodig. Zou het dan toch die 020 arrogantie zijn? Ik begrijp nu wel hoe het komt dat de Amsterdamse kleine Prinsjes zich zo gedragen. Dat zien ze van de oude Prinsen.
