‘Hakken, zonder dat de scheidsrechters optraden en onterechte corners die onreglementair genomen werden. Partijdige arbitrage.’ Dat stond op het wedstrijdformulier als toevoeging na de 5-1 gewonnen wedstrijd van mijn oudste zoon afgelopen zaterdag tegen een niet nader te noemen club uit Amsterdam. De tegenstander vond dat het aan de scheidsen lag namelijk, wat best knap is als je met 5-1 geveegd wordt. Wat is er gebeurd?
Ontstemde prinsjes
Afgelopen zaterdag stond het “kampioensduel” tussen het team van mijn oudste zoon en een Amsterdams team op de agenda. Uit hadden we verloren, overigens volledig terecht, dus we hadden nog wat recht te zetten. Winst betekende kampioen. Beide teams zijn aan elkaar gewaagd, dus dat beloofde veel goeds. Onze strategie was duidelijk. Snel druk, er vol op klappen en lekker stevig in het duel (daar houden ze in de hoofdstad niet van namelijk). Direct vanaf het begin zaten we er goed op en al snel resulteerde dit in de eerste kansen. Het was dan ook terecht dat we snel op voorsprong kwamen. Ondertussen werd er in het veld en vanaf de bank flink geklaagd over de hardheid van het spel. De prinsjes waren ontstemd. Ik zag ook dat het stevig was, maar fair en door de scheidsrechters werd keurig voor beide kanten gefloten. Geen partijdigheid. Echter, de Amsterdammers zagen dit anders en in de rust werd er al gesproken met de scheidsen, terwijl ze toen al met 3-0 achter stonden. Na de rust had de tegenstander even een opleving, maar uiteindelijk waren wij het weer die het spel bepaalden. 5-1 was de uitslag, maar het had veel meer kunnen zijn. Ook in de 2e helft ging het gezeur door en zelfs na de wedstrijd was het nog niet klaar. Jongentjes van 12-13 jaar die scheidsrechters belagen en teksten uitspreken die we niet zullen herhalen, met als klap op de vuurpijl dus een opmerking van de coach op het wedstrijdformulier. Treurige verliezers dus en als coach een lekker voorbeeld voor je team.
30 jaar geleden was het al zo
Het grappige is dat dit niks nieuws is. Toen ik zelf nog een jongentje was, 30 jaar geleden, was het precies hetzelfde. Moest je spelen tegen een team uit Amsterdam en wilde je winnen, dan was de oplossing heel makkelijk. Gewoon iets steviger in de duels gaan, daar houden ze niet van in de grote stad. En zodra je op voorsprong komt tegen een Amsterdams team, weet iedereen dat ze dan onderling gaan zeuren en klagen. Heerlijk, want dan weet jij dat je gewonnen hebt! Kortom, er is niks veranderd.
Maar wat is dat toch? Tuurlijk, we weten dat er buiten Amsterdam niks bestaat en dat de wereld daar ophoudt (heb zelf 15 jaar in Amsterdam gewoond en dan ga je snel die gewoonte overnemen), en dat geldt dus ook voor sport/ hockey. Sterker nog op hockeyclub Amsterdam komen ouders van jeugdteams in opstand omdat ze buiten Amsterdam altijd benadeeld door scheidsrechters worden (tenminste dat vinden ze), terwijl in Amsterdam er altijd objectief gefloten wordt (heb ik nog nooit meegemaakt, maar het zal wel….). De hockeybond zou daar iets aan moeten doen, toch?
Het kan ook anders
Het kan gelukkig ook anders. Voor de wedstrijd van mijn oudste zoon stond ik mijn jongste zoon te coachen in …….Amsterdam. We werden gefloten door “good old” Hans Jorritsma (zijn zoontje speelt in dat team), oud hockeyer – coach Nederlands Hockeyelftal – teammanager Nederlands Voetbalelftal, en die deed dit geweldig. Fair, in lijn met het spel, aanmoedigend, regels uitleggend aan de kinderen, schouderklopjes bij goede acties, etc. We verloren net, maar dat lag zeker niet aan de scheidsrechters. Na de wedstrijd is hij elke speler langs gegaan en heeft die een hand gegeven en bemoedigende woorden. Grote klasse en zo kan het dus ook.
Kortom, speel je tegen een team uit Amsterdam? Slijp de messen, de beuk er in en snel op voorsprong proberen te komen. Daar houden de prinsjes niet van. Hockeyvader moet zelf aankomende zondag naar Amsterdam, kijken of het bij de oude mannen ook nog zo werkt…….
