Niet luisteren, lekker opstandig en vooral je eigen ding doen. Een team met jongens van 13 jaar op een hockeytraining is niet altijd de meest makkelijke groep.
Het is geen strafkamp
Afgelopen zaterdag speelden wij met de JC1, 13-14 jarigen, onze eerste wedstrijd na de herfstvakantie. Heerlijk potje, dik gewonnen en nog veel belangrijker ook zeer goed gespeeld. Op de maandagtraining stond dat ook op de planning om hier op door te gaan, maar dat ging even anders. We starten om 17.45 uur, maar voordat iedereen bij elkaar was stond de klok al bijna op 18.00 uur. Nog even spullen pakken, balletje hoog houden, je vriendje een duw geven, klooien, pylon om ver schoppen, etc. Laat maar even, want het is ook geen strafkamp een hockeytraining. Maar na een minuut of 10 willen we wel gaan beginnen. Eindelijk is iedereen zo ver. Ok, we leggen de oefening uit en gaan van start. Tenminste dat denken we, want het merendeel staat schaapachtig te kijken en snappen het niet (dat kan ook niet als je niet luistert en kijkt naar het voorbeeld).
Lekker ballen op doel rammen
Eenmaal bezig kunnen we na 2 minuten de oefening stil leggen, want iedereen doet lekker zijn eigen ding. Nogmaals uitleggen en opnieuw proberen. Ondertussen staan er 2 jongens ballen naar elkaar te “hakken”, 3 staan te klooien waarbij er 1 op de grond valt en de rest staat mee te gniffelen. Ok, de oefening boeit dus niet genoeg, snel een andere oefening. Alle ballen mogen 10 meter verder verzameld worden. De helft van de ballen liggen verspreidt over het veld en de andere helft ligt in het doel (waar ook de ballentas ligt). 1 voor 1 worden de ballen richting het verzamelpunt geramd, waardoor 90% doorschiet en dus die kunnen opnieuw gehaald worden. Misschien was het handiger om alle ballen in de tas te doen en die tas mee te nemen naar waar de ballen verzameld moeten worden. Kleine tip, maar de jongens staan me aan te kijken of ik gek ben. Ondertussen staan een aantal ballen die op het veld liggen op het doel te rammen, waar 2 jongens in staan om de andere ballen te verzamelen. Het gaat maar net goed. Na 5 minuten zijn het merendeel van de ballen op de goed plek.
Oefening 2 gaat al niet veel beter. Er betreden meisjes het andere, naastgelegen veld en die zijn veel belangrijker dan de oefening (uiteraard). De helft staat daar naar te kijken, terwijl de andere helft nog geen idee heeft. Eindelijk alle neuzen dezelfde kant op. 2 keer uitgelegd en voorgedaan en van start. Direct gaat het mis, want waarom doen wat er gezegd wordt? Je bent 13 en je doet lekker je eigen ding, toch? Stil gelegd, uitgelegd en aangegeven waarom de oefening zo is en zowaar gaat het beter. Tenminste 3 keer. Na 10 minuten ben ik er wel klaar mee. Weet je wat, we doen lekker al partijtje want er valt vandaag geen land mee te bezeilen.
Tips
Eenmaal thuis laat ik alles de revue passeren en kom al snel tot de conclusie waarom het niet goed ging. Ten eerste de wedstrijd van zaterdag. 1 goede pot en de jongens denken al aan het kampioenschap. Dat hadden we kunnen weten en daar hadden we de training op kunnen aanpassen. Ten tweede waren de oefeningen wat aan de lastige en “stilstaande” kant. Ten derde, het was een training zonder keeper, wat niet helpt. De training daarna, in de zaal, pakken we heel anders aan. Veel dynamischer, veel partijvorm (zodat ze lekker moe worden) en minder stilleggen. De training gaat top en de jongens zijn er goed bij. Kortom, voor de volgende keer: actievere oefeningen, minder stilleggen en veel in partijvorm. En als het dan niet gaat, laat ze maar. Soms gaat het zo en dan moet je de pubers maar lekker even uit laten razen. Ik had ook niet altijd even veel zin in training en stond ook nooit op te letten. Kortom, er is niks veranderd.
