Zaterdagochtend, 7.30 uur en het regent hard. Gaat hockey wel door? Snel bellen naar de club waar we heen moeten en kan ik iedereen informeren of ze moeten komen of lekker in bed kunnen blijven. Zo zou het toch moeten zijn…..? Nou, nee dus.
U spreekt met de voicemail van…
7.45 uur en we zijn allen op tijd. 8 ouders en 13 jongentjes in de regen en we vragen ons af of het wel door gaat. Onze eigen velden staan blank, dus dat gaat zeker niet door. Het regent hard en we moeten uit naar Zaandam. Snel even kijken op de website van die club, maar daar staat nog niks. Dan maar bellen naar het nummer wat op de site staat. “U spreekt met de voicemail van….”. Daar schieten we dus niks mee op. Als ik door zoek op de website vindt ik ook het telefoonnummer van de wedstrijdleiding. “Dit nummer is een ongeldig nummer”. Lekker dan. Verder zijn er geen andere nummers te vinden. Er rest ons niks anders dan maar op weg te gaan.
Eerst koffie en een warme kleedkamer
Onderweg blijft het maar regenen en ik blijf maar bellen. Maar het lukt niet om ze te bereiken. Om 8.30 uur komen we aan bij de club in Zaandam en ondanks dat het hard regent liggen de velden er zowaar prima bij. De plassen liggen rondom de velden, maar we kunnen spelen. De tegenstander is al aan het inspelen, maar wij gaan lekker eerst de kleedkamer in. Lekker warm. Iedereen in de droge kleedkamer omkleden, hier doen we ook de opstelling en het praatje. Ach, zoveel hoef je niet te vertellen als coach tegen 10-11 jarigen. Ze onthouden het toch niet. Dan het veld op, meteen warm lopen. Paraplu’s worden uit de auto gehaald, zodat ook alle ouders droog staan. De wedstrijd is leuk, gaat gelijk op en eindigt in een gelijkspel. Ik zie kinderen met een glimlach van het veld komen. Geen last van de regen gehad en toch een leuke ochtend. Rond 11 uur zijn we weer thuis. De dag kan beginnen.
