‘Well done, boys’. Gisteravond speelden we met JC1 een heuse interland. Ja, u leest het goed, een interland tegen een Engels team uit Bath. We kregen via het jeugdbestuur de uitnodiging om met het nieuwe, aankomende JC1 te spelen tegen het Engelse Bath JC1. Nu zijn de jongens bij ons tussen de 12 en 13 jaar, maar toen we het veld op liepen en de ‘Engelse Boys’ kwamen waren ze wel erg groot. Niet allemaal, maar wel veel. Onze jongens zijn al lang, maar deze waren geen 13, eerder 15 of misschien wel 16 zelfs. Wat bleek, het was een schoolteam, wat normaal is in Engeland, en daardoor een mix van 12 t/m 16 jaar. Dat was te zien.
Vooraf even handjes schudden en samen op de foto. Beetje jammer was dat na het sproeien van het veld alle vliegende mieren in Nederland besloten hadden om tegelijkertijd uit te vliegen, dus was het een massa van insecten.
Na de plichtplegingen begonnen we. Het grappige was dat het bij de Engelsen erg fysiek was, maar dat wij eigenlijk goed speelden. De eerste helft scoorden we dan er ook lekker op los, maar naar mate de helft vorderde zag je de krachten weg ebben. Moet ook bij gezegd worden dat wij niet helemaal compleet waren en dat er jongens al een zware gymochtend op hadden zitten (triatlon). Halverwege stonden we 3-2 voor. In de 2e helft zag je de kracht van de tegenstander, met name de oudere jongens. Ze renden gewoon langs ons als of we pylonen waren. Geeft niet. Uitslag uiteindelijk 6-5 voor de Engelsen.
We eindigden met een samenkomst en het kiezen van “the man of the match” (tenminste dat bepaalden de Engelsen). Diegene kreeg een shirt en wij als coach de bekende stropdas. Leuk. Daarna met z’n allen aan de limonade. Jammer dat ik daar niet bij kon zijn, want ik was alweer op weg naar het volgende hockey-ding, een vergadering van de communicatie commissie. Ach, hoort er allemaal bij. In ieder geval kunnen deze boys zeggen dat ze al een interland hebben gespeeld……
