Daar staan ze dan. 12 zenuwachtige jongetjes die klaar zijn voor hun laatste training, wat meteen een soort “examen” is. Vandaag behalen ze hun D-diploma. Thuis vragen geoefend met wat het verschil is tussen 8-tallen (half veld) en straks na de zomer in de D jeugd, op een heel veld (met een echt 11 tal). “Hoe groot is een veld”, “Hoe lang duurt een wedstrijd”, “Hoe heet het de lijn die tussen de achterlijn en middenlijn ligt”, etc. moeilijke vragen, hoor.
Dan is het 17.00 uur en we gaan beginnen. We starten met de “toets” vragen. Alle jongetjes zijn druk en schreeuwen door elkaar. Zouden ze zenuwachtig zijn. Gelukkig lukt het met de vragen. Daarna mogen we naar buiten. Op naar deel 2; shoot outs tegen de keeper van Heren 1. Spannend! Binnen 8 seconden proberen in de cirkel te scoren. Dat lukt bijna iedereen :-).
Vervolgens moeten we een oefening doen op veld 3. Techniek training. We doen een afrondingsoefening en het spel “koning van de cirkel” (waarbij iedereen, op 1 na, in de cirkel loopt met een bal en die 1e de bal probeert af te pakken). Na de techniek training spelen we nog een wedstrijdje tegen een ander team, op een 3/4 veld. Alvast een beetje oefenen op een wat groter veld. Het is een chaos, mede ook omdat het andere team wat sterker is.
Dan is het 18.00 uur en is de training voorbij. Zou iedereen geslaagd zijn voor zijn D-diploma? We rennen naar het clubhuis en worden opgewacht door de trainer coördinator. De vragen die alle kinderen beantwoord hebben worden nog een keer doorgenomen en ik zie her en der wat kinderen moeilijk kijken. Maar dan komt het verlossende antwoord: “iedereen is geslaagd”. Pffff, een pak van mijn hart. Alle kinderen juichen en worden 1 voor 1 naar voren gehaald om hun diploma op te halen. Daarna is er tijd voor ijs!
Al met al een prachtige middag waar we weer wat afsluiten. Ook de jongste gaat nu naar een groot veld volgend jaar. Helaas valt het team uit elkaar, wat erg jammer is (maar dat geldt ook voor de andere teams, alles wordt door elkaar gehaald). We zullen het gaan zien, maar 1 ding weet ik zeker: ik ga de jongens enorm missen, want ik heb ze al vanaf het begin (bijna 3 jaar). Hopelijk kom ik ze komende jaren toch nog tegen her en der.
