Even snel een kopje koffie halen met krukken is best lastig. Waarom zit er eigenlijk geen cupholder op zo’n kruk? Dat zou pas een uitvinding zijn….:-). Een ijsje halen, wat maar 100 meter van ons huis vandaan is, met krukken is ook lastig. Hoe houd je het hoorntje vast en loop je tegelijkertijd? Even het strand op gaat ook niet, want je zakt lekker weg met 2 van die stokken. Kortom, u hoort het al: grote problemen. Krukken hebben ook wel voordelen. Iedereen gaat voor je opzij, koffie wordt voor je gehaald en ik word thuis opgehaald voor de uitwedstrijd. Wat een luxe. Ook leuk is dat je heel snel contact heb. Iedereen spreekt je aan. Ik heb inmiddels al wel 100 keer moeten vertellen wat er gebeurd is. In het begin gewoon nog eerlijk dat het ook wel een beetje “ouderdom” is (slijtage) van de knie, maar spectaculaire verhalen worden ook geloofd. Extreme skiën (en dan gevallen) doet het goed en is nog geloofwaardig ook.
Echter, nu na 2 weken met het pootje omhoog begin ik zelf het wel een beetje zat al te worden. Veel stil zitten om de knie tot rust te laten komen. Ik heb inmiddels alle series gezien, de volledige masters op August (golf) gevolgd, 2 keer de F1 race van Max gezien en alle wielerklassiekers door het Belgische landschap mee gekregen (en die duren lang kan ik u vertellen). Rust is belangrijk en ik zie wel resultaat, maar ja ik kan niet zo goed stil zitten. De sfeer thuis wordt er ook niet beter op daardoor en ik heb het met mijn vrouw en kinderen wel een beetje te doen. Ik ben het bekende blok aan het been (of liever gezegd knie).
Toch is er vooruitgang, wat logisch is want dat gaat vanzelf. Gisteren al weer mee geweest naar hockey, de jongste. Leuk potje tegen Bloemendaal. Prachtige velden hebben ze daar. Het grappige is dat je als je iets hebt, anders naar de wereld gaat kijken. Veld 3 bijvoorbeeld bij Bloemendaal ligt prachtig tussen de duinen een stukje van het clubhuis. Maar op krukken is dat best heel ver (wat ik anders nooit geweten had). Een prachtig grindpad, idyllisch landschap. Maar een grindpad met krukken is ook niet echt lekker. Daarnaast was ik vergeten even naar de WC te gaan en kwam ik achter toen we op het veld stonden. Ja, normaal geen probleem want dan trek je even een sprintje naar het clubhuis en ben je zo heen en weer. Nu niet. Voordat ik met die krukken heen en weer over het grindpaadje ben is de wedstrijd afgelopen. Kortom, maar even ophouden. Je komt ook nog andere problemen tegen. Even naar de wedstrijdtafel om te vragen op welk veld je moet is een hele opgave. Veel clubhuizen hebben geen lift (wij ook niet) namelijk. De trap op met krukken is best onhandig en spannend. Gelukkig is het voor mij maar tijdelijk, maar als je dit altijd zou hebben is de wereld toch een stuk lastiger…….
Als je eenmaal langs de lijn staat (of zit in de dug out) kan je het al echte hockeyer toch soms niet laten. Gisteren kwam er een bal langs die over de zijlijn ging, vlak voor de dug out. In een reflex steek ik 1 van mijn krukken uit om die bal tegen te houden. Ging niet uiteraard en omdat je dan uit balans bent direct druk op de verkeerde knie. Auw!. “Laat die bal dan ook gaan”. Ja, weet ik, maar ja, je bent net een hond dan…. er achter aan. De rest van de wedstrijd maar keurig in de dug-out gezeten. Gelukkig mag ik vandaag weer naar de fysio en gaan we deze week rustig aan wat oefeningen doen. Het duurt niet lang meer (hoop ik…:-)).
